Domheid is een keuze
Na ruim dertig jaar in Nederland, begin ik te begrijpen waarom je sommige mensen toch dom zou kunnen noemen. In weerwil van mijn overtuiging dat Onze Lieve Heer geen domme mensen heeft geschapen.
Dom zijn, is daarom een keuze!
Stel dat je ervan overtuigd bent dat het vandaag bijvoorbeeld zondag is of dat je zonder parachute gewoon van de twintigste etage van een appartementencomplex kunt springen en vervolgens doodleuk je weg vervolgen. Want je weet gewoon dat het vandaag zondag is en de zwaartekracht geen vat heeft op jou.
Waarom zou je in je vrije val morsdood vallen als een bonuman (kwakzalver) je verzekerd heeft van het tegendeel? Of waarom zou je niet blindelings mogen vertrouwen op de beschermende almacht van je god?
Ja, domme mensen beweren stellig dat de universele behoeftepiramide van Maslow niet voor hen geldt, bijzonder als ze zijn. Dat a × a geen a2 is. Dat er tig wegen leiden naar groei en ontwikkeling. Dat je met bidden alleen kunt slagen voor je examen. Dat je niet gelovig kunt zijn en toch arm.
Ja, dat je met gelovigheid ziekte en ander lijden kunt voorkomen en de dood op z’n slechtst kunt uitstellen en op z’n best uitbannen.
Domheid is niets anders dan het willens en wetens weigeren om nieuwe dingen (aan) te leren en oude af te leren.
Als domheid dus niet aangeboren maar aangeleerd is dan kun je ook ervoor kiezen om niet (meer) dom te zijn!
