Naschrift Geletterdheid levensreddend
Adjudant Soko was een meesterintrigant. Jarenlang had Yando Ndoko een geheime liefdesaffaire met zijn vrouw. Toen hij dat te weten kwam, zon hij op wraak. Met de ter doodveroordeling van Yando ontstond voor hem een unieke kans daarop. Hij kon gemakkelijk uitrekenen wanneer die kans werkelijkheid zou worden en een plan uitdokteren. Als rechterhand van de koning was hij altijd betrokken bij de voltrekking van doodvonnissen maar ook bij het verlenen van gratie. Verder gewoon de tijd zijn werk laten doen dacht hij. Hij wist dus precies wat hem te doen stond toen de koning hem op die bewuste hete vrijdagmiddag ontbood: verplaats de komma in het gratiedictaat van de koning!
De adjudant kende de alleenheerser door en door. Dat de koning met pijn in het hart Yando voor de galgendood zou behoeden, was voor hem overduidelijk. Sterker nog: Soko wist heel zeker dat koning Ndo diens afkeer van Yando zwaarder zou laten wegen dan de zogenaamde misser die hij Soko had begaan. Het kostte hem dan ook geen enkele moeite om de dramatische plotwending aan de koning op te biechten.
En zo moest Soko in korte tijd weer voor de koning komen opdraven.
“Majesteit, uw nederige en trouwe dienaar groet u. U weet dat ik altijd klaarsta om uw wil te doen.”
“Adjudant Soko, heb je een idee waarvoor je nu weer hier moet zijn in het paleis?”
“Majesteit, met alle wil van de wereld, ik heb geen idee”.
“Ga zitten”, gebood de heerser.
Natuurlijk wist Soko heel goed waarom de koning hem ontboden had maar hoe meer drama hoe meer hij stiekem genoot. Hem maakte de omstandigheid niet uit. Bovendien had hij na al die jaren geleerd hoe hij zijn meester moest bespelen. Hij kon hem lezen als geen ander, zelfs de koningin verbleekte daarbij. Soko kon met gemak de maaginhoud van de koning peilen en zo bijtijds het keukenpersoneel de favoriete maaltijd van de koning laten bereiden. Verlangde de koning naar een teug van de oudste wijn uit de wijnkelder, Soko voelde dat aan en regelde dat. Was er de vorige nacht heibel in de koninklijke snurkkamer, Soko ving de gevolgen daarvan al vroeg in de ochtend op waardoor de koning de rest van de dag in de beste stemming kon verkeren. Ook de gemoedstoestand van de koning werd dus geleidelijk aan een open boek voor Soko. De tragiek wil dat alleenheersers dit zelf niet eens doorhebben!
“Adjudant Soko, hoe kon het dat Ndo toch werd opgehangen? Had ik niet gedicteerd: “Hang hem niet, spaar hem? Je hebt mij ten overstaan van heel het volk belachelijk gemaakt, mij beschaamd, mijn eer aangetast. Wat is je verklaring?”
“Majesteit”, begon Soko, “ik moet u mijn grootste geheim verklappen. Yando was tien jaar lang de geheime minnaar van mijn geliefde. Uiteindelijk kwam ik er via een goede vriend achter. U zult begrijpen hoe verschrikkelijk ik dat vond, dat ik mij hoe dan ook moest wreken. Toen hij, de beruchtste misdadiger van uw rijk, gehaat door iedereen, behalve mijn vrouw dan, uiteindelijk gepakt werd en ter dood veroordeeld, zag ik mijn kans schoon en besloot tot die ultieme wraak. En ik moet toegeven, ook zoete wraak.
En majesteit, is uw afkeer voor dat mens niet groter dan die van mij? Daar rekende ik op! Ik reken nu op uw kameraadschap en mededogen!”
“Adjudant Soko, laat het totale volk zo snel mogelijk weer bijeenkomen op het stadsplein. Dan leg ik publiekelijk verantwoording af. Ik zal uitleggen dat de hele zaak een gruwelijke vergissing was. Dat Yando gratie had moeten krijgen en niet de strop. Mijn volk dat mij zo liefheeft, zal het begrijpen. En Soko, omwille van mijn geloofwaardigheid veroordeel ik je tot honderd zweepslagen, in het openbaar bij die massabijeenkomst uit te voeren door de volksbeul.”
“Majesteit, uw wil geschiede!”
Door Amayota Weewee
