Suriname, eeuwige melkkoe
Veel volwassen Surinamers hadden gedacht dat ze met de onafhankelijkheid in 1975 zachtjes in een gespreid bedje zouden belanden, geroutineerd en gewiekst hierin voorgelogen door politieke leiders als Henck Arron.
Maar hadden ze niet beter kunnen weten? Heeft een kind eerder kunnen lopen dan kruipen omdat het een Einstein was? Nooit vertoond!
Het ontwikkelingsproces van een land verloopt als dat van een kind. Eerst fase 1 dan fase 2 enzovoort. Dat Surinamers zich dat anders hadden voorgesteld maakt deze wetmatigheid nog niet ongeldig. Kijk maar daar de zogenoemde ontwikkelde landen!
Is Nederland af? Bij lange na niet!
Hoe lang geleden is India onafhankelijk geworden?
Toch varieert de ontwikkeling daar van geavanceerd tot uiterst achterlijk! En Nigeria? Van hier en daar sophisticated tot belabberd achterlijk!
Dus Surinamers en buitenstaanders moeten zich ermee verzoenen dat de ECHTE ontwikkeling van Suriname nog moet beginnen. WIJ die nu leven, zullen dat niet meer meemaken. Voor het gros van de Surinamers is hun land niet veel meer dan een melkkoe die maximaal gemolken moet worden, nog net niet tot ‘stervens’ toe! Dit is misschien wel de enige les die Surinamers hebben geleerd van hun koloniale leermeesters.
Voor de duidelijkheid: met “Surinamers” bedoel ik eerstens hen die de Surinaamse nationaliteit hebben én in Suriname wonen en zeker niet hen die veilig en wel onderdak vinden in een Westers land of onder dekking van een andere nationaliteit zich in Suriname ophouden en er schaamteloos de Surinamer uithangen!
