Maar ik heb geen man nodig, dat weet ik nu honderd procent zeker.
Ik ken ook maar weinig mannen die het fijn vinden om ergens op plek vier te komen”, aldus Sylvana Simons. (Brabants Dagblad, Mezza, 10 juni 2023)
Dan denk ik: als “sterke vrouw”, al een hele poos een eretitel, kun je je ook meer stoere praat permitteren. Het wordt zelfs van je verwacht in een dergelijk interview.
En onweersproken tegen mannen ageren, is tegenwoordig net zo verleidelijk als de katholieke Kerk overal de schuld van geven, ook bij een vechtscheiding of als je voor de zoveelste keer gezakt bent voor je rijexamen.
Waarom vroeg de interviewer de bekende vertegenwoordiger van de SVS (Sterke Vrouwen Sociëteit) niet naar het aantal vrouwen van wie ze weet dat die het leuk zouden vinden om de vierde viool te spelen in een relatie?
Als je het zonder een man kan stellen, kan je dat dan ook zonder een vader?
Welke boodschap draagt zo’n publieke figuur eigenlijk uit? Als je de man uit je leven bant, wat dan als je zelf een zoon of kleinzoon hebt? Die bereiken toch ook een keer de “manheid”? Mogen ook zij dan overbodig verklaard worden? En hun respectieve vaders?
En waarom zouden mannen in andere levensdomeinen wel benodigd zijn?
Als vrouwen, moeders, nog altijd monopolist in ‘baringszaken’ zo over mannen praten, hun eigen volwassen zonen meegerekend, is het dan vreemd dat zoveel jongens met een negatief zelfbeeld rondlopen?
Sterke vrouwen mogen dan stoer de man bij het grofvuil hebben gezet maar het zijn wel hun uitgekotste mannen die ze zelf ooit met veel bloed, zweet en gejank hadden uitgepoept.
Gelukkig komt wijsheid met de jaren. Dat wens ik Simons en alle andere “sterke vrouwen” toe.
